Aydın Adnan Menderes Üniversitesi
İletişim Fakültesi / Gazetecilik Bölümü
Öğrenci Uygulama Haber Sitesi

Dileğin varsa iste Allah'tan

Almak için uzak gitme topraktan

Cömertlik toprağa verilmiş Hak'tan

Benim sâdık yârim kara topraktır…  

Aşık Veysel’in bu dizelerine hayat verircesine evinin önünü küçük bir bahçeye çeviren Şevket Üre, hem mahallelinin hem de oradan geçen insanların dinlenmeleri, oturup sohbet etmeleri için yaptığı, gözü gibi baktığını söylediği neredeyse yarım asırlık, çoğumuzun defalarca önünden geçtiği ama belki de hiç fark etmediği bahçesinin hikayesini anlatıyor.

Şevket Üre, bahçesini şekillendirmeye nasıl karar verdiğini şu sözleriyle anlattı: “1977 yılında şu an oturduğum evi yaptırdım. Zaten annemin evinin yanı yıllarımı geçirdiğim tabiri caizse büyüdüğüm sokak. Alt katımda kızım oturuyor. Bitişik komşum annem hemen hemen herkesi tanırım herkeste beni tanır, yıllardır hep beraber yer hep beraber içeriz. Kış aylarında evlerde buluşur yazın ise parklara giderdik, ta ki komşularımla oturup sohbet edeceğim bir alan yapma düşüncesi içine girene kadar. İnsanların salı pazarından dönüşlerinde o yokuşu çıkarken ne kadar yorulduklarına da şahit olunca evimin önündeki boş alana hem insanların dinlenebileceği hem de ailemle, komşularımla oturup sohbet edebileceğim minik bir bahçe yapma kararı verdim. Güzel bahçemin ilk taşını bu fikirle koymuş oldum"

 “Kendi evimdeki eşyaları koyarak başladım”

“Önce evimdeki kullanmadığım sandalye, koltuk, masa gibi eşyaları koydum” diyor Şevket amca, “Daha sonra komşularım da destek verdi. Küpler, saksılar, çiçek dikmem için kovalar hediye ettiler. Her geçen gün biraz daha sevmeye özenmeye başladım. Hep bir şeyler eksik geldi gözüme artık bu bahçe ihtiyaçtan çok hobim haline geldi. Yıllar geçtikçe gençliğimizi alan zaman, bahçeme koyduğum eşyaları da eskitti, çok yıprandılar. Ben de yıpranan sandalyeleri koltukları kaldırdım onların yerine çok daha dayanıklı, daha sağlam kütüklerden sandalyeler, taş ve mermerlerden masalar yaptırdım. Oğullarım boyacı, onların getirdiği fazla boyalarla daha önce ördüğüm bahçe duvarlarını boyadım. 45 yıldır ilmek ilmek ördüğüm bahçem sonunda bu hale geldi” diyor

“İnsanların burada oturup sohbet etmesinden keyif alıyorum”

İlk andan itibaren herkesin kullanması düşüncesiyle başladığı bu bahçenin ilgi görmesi, insanların oturup sohbet etmesi, dinlenme amacıyla kullanması Şevket amcayı çok mutlu etmiş, “Bazen öğrenciler geliyor, oturup sohbet ediyorlar. Gülüp şakalaşıyorlar onları gördükçe çok mutlu oluyorum arada balkona çıkıp dinliyorum ne konuştuklarını bahçemde eğlenmeleri, beraber vakit geçirmeleri hoşuma gidiyor vaktim olursa inip sohbet ediyorum gençlerle muhabbetlerine katılıyorum. Bazen de burada doğum günü kutluyorlar. Buranın bu kadar kullanışlı olması çok güzel. Hatta küçük bir nişan bile yaptılar” sözleriyle de mutluluğunu dile getirdi.

“Elektriğini suyunu kendi evimden çekiyorum”

Şevket amca, “Yıllardır emek veriyorum. Buradaki tüm ağaçları, çiçekleri ben diktim, büyüttüm. Hepsinde emeğim var gözümün önünde büyüdüler. 45 yıldır kendi evimden çektiğim elektrik ile aydınlatıyor, ağaçları çiçekleri kendi evimden çektiğim hortumla suluyorum. Bu bahçeye elektrik, su bağlasınlar diye çok yere başvurdum ama sonuç alamadım. 45 yıldır peyzaj ve bakım işleriyle ben ilgileniyorum. Umarım belediyemiz de elektrik ve su hususunda destek olur” diyerek sözlerini tamamladı.

Haber & Fotoğraf: Burak Aybattı